Özel günlerle ilgili yazı yazmak hep zor olmuştur benim için…
Çünkü bir yanım bilir böyle kutlanan günlerin aldatmacılığını, kendimi kandıramadığım için de hiç kimseleri kandıracak yazılar yazamam.
Öyle anneler bilirim ki anneliği kutsayamam.
Öyle hayatlar bilirim ki o anneliği kınayamam.
Saatlerce beklerim ellerim iki yanımda
Yazamam…
Zordur benim ülkemde yazı yazmak; en azından ortak bir bilincimiz yoktur, ortak bir kültürümüz yoktur.
Ve en acısı da ortalama bir sevgimiz yoktur.
Bizim gibi düşünmeyeni, bizim inandığımıza inanmayanı sevemeyiz bir türlü.
Bu ayıptır aslında…
Hem de bize ayıp olarak öğretilenlerin pek çoğundan daha da ayıptır…
Ve ne yazık ki bu bizden çok bizi yönetenlerin ayıbıdır.
Sosyal adaleti, fırsat eşitliğini, ekonomik dengeyi oluşturamazlar bir türlü.
Tutunamadığımız için de savrulur dağılırız farklı yerlere.
Kimimiz törelerimiz adına evladımızı toprağa veririz.
Kimimiz dokuz ay birlikte yaşadığımız canımızı bir caminin köşesine bırakıveririz.
Bu nedenle kınayamam ya da kutsayamam anneliği.
Çünkü bilirim annelik kocaman bir yürek ister;
Dünyanın tüm çocuklarını koruyacak kadar cesur ve adil, dünyanın tüm çocuklarını sevecek kadar da büyük.
İşte ancak o zaman biter insanın insana zulmü.
Ve o zaman yaşanılası bir yer olur dünya…
Diğer Yazılar
Şen Biblom
Kara Böcek’le Yemek
